Legalisatie van cannabis in Frankrijk: een parlementair rapport wil de situatie veranderen

Een ongebruikelijk politiek duo, bestaande uit Ludovic Mendes (EPR, ex-Renaissance) en Antoine Léaument (La France Insoumise), heeft zojuist een rapport afgeleverd dat in strijd is met de repressieve lijn die wordt verdedigd door bepaalde Franse politieke leiders, om te beginnen met Bruno Retailau. Gedurende 17 maanden hoorden deze twee afgevaardigden experts, ontmoetten veldspelers en verzamelden gegevens om te leiden tot zestig voorstellen, waaronder een vlaggenschipaanbeveling: legaliseer "Franse" cannabis en decriminaliseer breder het gebruik van drugs, omwille van de volksgezondheid. De conclusies van hun werk, openbaar gemaakt deze maandag 17 februari, zullen waarschijnlijk een intens debat voeren over de toekomst van het drugsbeleid in Frankrijk.

De twee gekozen functionarissen bevestigen: de systematische repressie van consumenten heeft niet de verwachte effecten van de volksgezondheid of veiligheid gebracht. "Het is al 30 jaar uitgelegd dat de drugsconsument een dader is, een medeplichtige van de mensenhandelaar, dat hij bloed in handen heeft. Het heeft nooit iets veranderd ', zegt Ludovic Mendes. Van zijn kant beweert Antoine Léaument, een voorstander van een diepe verandering van paradigma, een benadering die zich richt op preventie, de steun van gebruikers en de strijd tegen echte criminele netwerken.

Deze nieuwe houding is tegen de visie van Bruno Retailleau, senator en leider van een harde rechts die verharding van criminele sancties voor consumenten vereist. Waar Retailleau in de gebruiker een medeplichtige dader ziet, pleiten de twee rapporteurs voor een visie op de volksgezondheid, geïnspireerd door het Portugese voorbeeld of bepaalde Noord -Amerikaanse modellen. Overzicht van de belangrijkste punten van dit ambitieuze rapport, van zijn potentiële gevolgen voor het wettelijke kader in Frankrijk en de debatten die het noodzakelijkerwijs zal opwekken.

Een evenementrapport: 17 maanden werk en 60 voorstellen

Het project vereiste 17 maanden onderzoek en audities. Het doel: de omvang van de drugshandel in Frankrijk, zijn wortels, de gevolgen ervan, en concrete oplossingen voor STEM -geweld voor te stellen en de gezondheidsrisico's te verminderen die verband houden met drugsgebruik. Ludovic Mendes en Antoine Léaument hebben verschillende wegen verkend, hebben verschillende gezondheidsspecialisten, magistraten, politie, gebruikersverenigingen, vertegenwoordigers van de landbouwwereld en zelfs buitenlandse actoren die betrokken zijn bij legalisatieprocedures geraadpleegd.

Aan het einde van hun werk zijn ze het eens over een grote observatie: het huidige beleid, dat gebruik grotendeels criminaliseert en consumentenhoofd aanvalt -heeft zijn doelstellingen niet bereikt. Consumptiefiguren voor cannabis, cocaïne of MDMA (ecstasy) blijven tot de hoogste in Europa. De zwarte markt bloeit en kolossale verkeersinkomsten voeden veelzijdige criminele netwerken, ook actief in mensenhandel, pimpen of smokkelen van wapens.

Van de 60 voorstellen van het rapport convergeren verschillende op een vlaggenschipidee: reguleer cannabis in plaats van het te onderdrukken, door een echte juridische en begeleide markt te creëren, bestuurd door een gespecialiseerd lichaam. Tegelijkertijd suggereren de rapporteurs een vorm van decriminalisering voor het bezit van kleine hoeveelheden andere drugs (met name cocaïne), met het oog op het bevoordelen van gezondheidsondersteuning in plaats van systematische strafprocedures.

"Franse" legalisatie: het hart van het voorstel

De twee afgevaardigden bevorderen het idee van "Franse" legalisatie van cannabis, dat wil zeggen een model dat is aangepast aan de administratieve, juridische en culturele specificiteiten van Frankrijk. De voorgestelde optie gaat weg van beide coffeeshopsysteem getolereerd in Nederland en de zeer liberale marktlogica die in bepaalde Amerikaanse staten wordt toegepast. Integendeel, het idee zou zijn om een ​​rigoureus raamwerk op te zetten, vergelijkbaar met de regulering van gokken.

Een toegewijde instantie om licenties toe te wijzen

Het rapport dringt aan op het creëren van een autoriteit vergelijkbaar met het National Agency of Games (ANJ), die momenteel toezicht houdt op sportweddenschappen en andere spelpraktijken.

• Boeren : cultuurlicenties zouden worden toegewezen aan operators die aan cannabisproductie willen beginnen. Deze boeren moeten voldoen aan specifieke normen, zowel in termen van milieu respect als controle over de THC -snelheid.

• Resellers : verkooppunten - gespecialiseerde winkels of apotheken - zouden worden gedwongen te voldoen aan strikte voorwaarden (verkoopuren, advertentieverbod gericht op minderjarigen, verificatie van de klantleeftijd, enz.).

• Cannabic clubs : geïnspireerd door de Spaanse "sociale clubs van cannabis", zouden deze entiteiten gemachtigd zijn om cannabis te laten groeien en te verspreiden naar hun leden, in een associatief en niet -lucratief kader.

• Huiscultuur : het rapport stelt voor om individuen in staat te stellen een beperkt aantal planten thuis te cultiveren, onder voorbehoud van een verklaring en strikt toezicht (aantal planten, onmogelijkheid van wederverkoop, enz.).

Volgens Ludovic Mendes en Antoine Léaument zou dit openbare of parapublic orgaan een sleutelrol spelen: om productienormen te bepalen, om de gezondheidskwaliteit van de producten te waarborgen, om overproductie te voorkomen en ervoor te zorgen dat de gegenereerde inkomsten worden belast en opnieuw in preventie en opnieuw worden geëindigd structuren gezondheid.

Meerdere doelstellingen: gezondheid, veiligheid en economie

Deze legalisatie is gericht op verschillende doeleinden:

1. Om de markt op te ruimen : de handel uit cannabis uit handen van mensenhandelaren opnemen en deze toevertrouwen aan gecontroleerde juridische sectoren, om beter te vechten tegen de maffia's, geweld in bepaalde districten en het witwassen van geld.

2. Bescherming van de volksgezondheid : het opzetten van kwaliteitscontroles, het informeren van de consument over THC- en CBD -tarieven, waardoor frelated producten niet kunnen circuleren en de preventie en zorg voor verslavingen enorm financieren.

3. Ontwikkel een economische sector : creëer banen, bieden Franse boeren de mogelijkheid om te diversifiëren en nieuwe belastinginkomsten te genereren. De rapporteurs roepen jaarlijks de meevaller van enkele miljard euro op dat een belasting op deze markt zou kunnen genereren.

4. Heb een logica van risicoreductie : onderscheid de incidentele recreatieve gebruiker van de verslaving van de persoon, om relevante gezondheidsbewaking te bieden, zonder de rechtbanken te verzadigen voor eenvoudig persoonlijk gebruik.

Een paradigmaverschuiving voor de Bruno Retailleau -lijn

Het voorstel voor decriminalisering en legalisatie staat duidelijk in contrast met de aanpak die enkele maanden wordt ondersteund door Bruno Retailleau, die de behoefte aan verhoogde stevigheid met betrekking tot consumenten hamert. Voor de senator zou het op verzoek van sterker het gebruik ervan weerhouden en, door Ricochet, het verkeer opdrogen. Ludovic Mendes weerlegt deze logica: “Het is al 30 jaar uitgelegd dat de drugsconsument een delinquent is, een medeplichtige van de mensenhandelaar, dat hij bloed in handen heeft. Het heeft nooit iets veranderd. »»

De twee afgevaardigden benadrukken consumptiestatistieken in Frankrijk: een constante toename gedurende meerdere decennia, ondanks het verbod en de repressie. Als ze de rol van de wet en de politie niet ontkennen, suggereren ze dat ze repressie opnieuw richten op echte mensenhandelaren, niet op gebruikers die hulp nodig hebben of die af en toe consumeren.

Deze kloof tussen de zo -aangedreven repressieve visie en de meer "gezondheidsvisie" weerspiegelt een inhoudelijke splitsing in de Franse politieke klasse: aan de ene kant, degenen die op de afschrikking getten door de angst voor de genderarme; Anderzijds worden degenen die geloven dat deze methode zijn grenzen heeft getoond, en dat een meer pragmatische benadering moet worden overwogen.

Uiteenlopende voorstellen over cocaïne en andere drugs

Als de twee afgevaardigden het eens zijn over de begeleide legalisatie van cannabis, zijn ze niet perfect in lijn met andere hardere drugs, zoals cocaïne of MDMA.

• De positie van Ludovic Mendes : hij suggereert een decriminalisering van de detentie van minder dan 3 g cocaïne, vergezeld van een boete van een platte rate tussen 3 en 6 g. Na 6 g zou het misdrijf altijd de strafrechtelijke rechter zijn. Het idee is om de strijd tegen mensenhandelaren te "prioriteren", terwijl rekening wordt gehouden met het feit dat een deel van de consumenten afhankelijk is en in delicate situaties kan worden gevonden.

• De positie van Antoine Léaument : de opstandige afgevaardigde is radicaler in decriminalisering. In het bijzonder is het tegen het principe van een vaste boete boven 3 g, in de overtuiging dat criminele logica contraproductief blijft voor gebruikers, zelfs als de hoeveelheid deze limiet overschrijdt.

Om zijn positie te rechtvaardigen, verwijst Ludovic Mendes naar Portugal, waar de decriminalisering van drugsgebruik betere resultaten mogelijk heeft gemaakt in termen van volksgezondheid: “Portugal heeft grote problemen met heroïneverbruik ondervonden. De decriminalisering van gebruik heeft veel betere resultaten mogelijk gemaakt in termen van de volksgezondheid, vanwege betere zorg, en omdat mensen minder bang waren om vergezeld te worden. »»

Er is daarom geen sprake van het legaliseren van, in strikte zin, alle drugs in Frankrijk, maar eerder om de sancties te herzien die is gemaakt voor kleine gebruikers van opiaten, cocaïne of MDMA, in een geest van risicovermindering en 'oriëntatie op gezondheidszorgapparatuur.

Een anti -corruptiecomponent en een versterkte launcherstatus

Het rapport behandelt ook de kwestie van whitening en corruptie, beschouwd als essentiële tandwielen van drugshandel. De conclusies roepen situaties op waarin dockers, douane of advocaten worden gecorrumpeerd door het aas van een grote cheque om import of drugsverkeer te vergemakkelijken.

Ludovic Mendes staat erop dat het belang van het uitbreiden van de definitie van corruptie, tot nu toe vaak beperkt tot ambtenaren: “We weten dat advocaten erbij betrokken zijn geweest. Behalve dat men nooit corruptie behoudt voor deze mensen die niet allemaal onder de regering of de staat komen. Ik vraag dat corruptie wordt erkend voor de particuliere sector. »»

Het rapport beveelt ook aan om een ​​status van een lanceeractiviteiten te creëren of te versterken voor degenen die het witwassen van geld of corruptie aan de kaak stellen, en die zich soms bedreigd worden door criminele netwerken.

Volksgezondheid en bescherming van jongeren

Als de legalisatie van cannabis de voorkant van het podium bezet, staan ​​de twee afgevaardigden regelmatig aan op de noodzaak om het meest kwetsbare publiek te beschermen, te beginnen met minderjarigen. Een cruciaal punt bestaat uit strikt verbod op verkoop voor minder dan 18 jaar (of zelfs 21 jaar, volgens bepaalde scenario's) en bij het opzetten van vroege bewustmakingsapparaten.

Verre van een trivialisatie van consumptie, zou begeleide legalisatie gepaard gaan met preventiemaatregelen, informatiecampagnes en meer toegankelijke medisch-psychologische ondersteuning voor adolescenten met tekenen van afhankelijkheid. In deze regeling zouden geautoriseerde winkels of "cannabic clubs" de plicht hebben om de leeftijd van klanten te verifiëren, op basis van de boete van ernstige sancties, zoals de voorschriften die al van kracht zijn voor alcohol of tabak.

Het is ook gepland om de middelen van schoolgeneeskunde en gespecialiseerde zorgcentra in verslaafden te versterken, zodat jonge consumenten kunnen profiteren van een geschikte volgorde, zonder angst crimineel te worden vervolgd.

Het spoor van een referendum en de kwestie van politieke wil

De rapporteurs roepen een ambitieus voorstel op in het Franse institutionele landschap: organiseren een referendum over de legalisatie van cannabis. Dit idee reageert op een dubbele observatie: enerzijds gaat de vraag verder dan de strikt parlementaire sfeer door maatschappelijke waarden en levensstijl aan te raken; Aan de andere kant maakte Emmanuel Macron onlangs bekend zijn interesse in meer directe vormen van overleg.

Niets zegt dat de president van de Republiek zich op zo'n gevoelige grond wil wagen. Maar het voorstel wordt gelanceerd: vanuit een politiek oogpunt zou een referendum de populaire wil kunnen handelen en de hervorming sterke legitimiteit kunnen geven. Er blijven de vele onbekenden: de formulering van de vraag, het risico van een hypergepolariseerd debat, de kans dat de uitvoerende macht een dergelijk initiatief in beslag neemt.

In het geval dat een referendum gebonden is, scherpen aanhangers van een hervorming hun argumenten al, op basis van de resultaten van landen die gelegaliseerd of gedecriminaliseerd zijn, terwijl tegenstanders de risico's van trivialisatie en verhoogd consumptie bevorderen.

De gevolgen voor de zwarte markt en veiligheid

De toegelaten doelstelling van dit nieuwe systeem zou zijn om de wederverkoopnetwerken van een groot deel van hun inkomen te ontnemen. illegale cannabismarkt in bedraagt ​​enkele miljard euro per jaar. Volgens supporters van legalisatie zou de implementatie van een officieel circuit, met kwaliteitscontrole en gereguleerde toegang, de winst van criminele organisaties aanzienlijk verminderen en de oorlog van de gebieden beperken die bepaalde districten opvalt.

De Canadese ervaring of die van bepaalde Amerikaanse staten toont echter aan dat een zwarte markt zelfs na legalisatie kan duren, vooral als legale cannabis te belast is en daarom duurder is om te kopen. Om deze valkuil te voorkomen, bevelen de auteurs van het rapport een evenwichtige belasting aan: vrij hoog om preventie en gezondheid te financieren, maar niet tot het punt van het handhaven van een hoog concurrentievermogen van de clandestiene markt.

Op beveiligingsniveau zou de politie een deel van hun personeelsbestand voor meer gerichte missies opnieuw kunnen inzetten: jagen op hard drugshandelaren, vechten tegen georganiseerde misdaad, controle over goedgekeurde verkooppunten. Een dergelijke heroriëntatie zou een inspanning van training en een evolutie van politieprioriteiten impliceren, soms delicaat om op te zetten.

Cannabis in Frankrijk: een reeds bestaande markt

Zelfs als cannabis officieel verboden is (meer dan 0,3 % THC), is de realiteit in het veld die van massale consumptie, alle sociale klassen gecombineerd. Volgens recente studies blijft Frankrijk een van de Europese landen waar cannabisconsumptie de hoogste is, vooral onder jongeren.

Tegelijkertijd heeft het succes van het CBD (cannabidiol), geautoriseerd onder bepaalde omstandigheden, een deel van de bevolking vertrouwd met de derivaten van hennep. CBD-gespecialiseerde winkels zijn vermenigvuldigd in het grondgebied en hebben een publiek aangetrokken op zoek naar ontspanning, welzijn of stressmanagement. Deze proliferatie van CBD -producten heeft volgens sommige waarnemers bijgedragen aan het trivialiseren van het idee dat cannabis in verschillende vormen kan worden geconsumeerd, zonder noodzakelijkerwijs het psychotrope effect te zoeken dat verband houdt met THC.

In deze context zijn aanhangers van legalisatie van mening dat de overgang naar een gereguleerde markt voor THC slechts een extra stap zou zijn, al geïnitieerd door de gedeeltelijke legalisatie van het CBD en de groeiende maatschappelijke tolerantie tegenover cannabis.

Het economische potentieel van een begeleide legalisatie

Schattingen variëren, maar veel experts zijn het erover eens dat de legalisatie van cannabis meerdere miljard euro per jaar kan genereren. Tussen omzetbelasting, banencreatie (boeren, distributeurs, controlelaboratoria, enz.) En de opkomst van gerelateerde diensten (toerisme, hennepevenementen, professionele training), is de financiële meevaller potentieel aanzienlijk.

Het rapport van Mendes-Léaument stelt voor om deze middelen enorm opnieuw te investeren in:

• Preventie en zorg : gezondheidsstructuren, programma's voor risicoreductie, informatie in hogescholen en middelbare scholen, training voor gezondheidswerkers en maatschappelijk werkers.

• Onderzoek : financiering van studies naar het therapeutische gebruik van cannabis, de analyse van verslavingen, de ontwikkeling van minder schadelijke stammen, enz.

• Doelcontrole en repressie : versterking van gerechtelijke en politie betekent om criminele netwerken te bestrijden die actief blijven aan de rand van de juridische markt (internationaal verkeer, harddrugs, enz.).

Dit vooruitzicht op een Franse cannabissector, gelabeld en gecontroleerd, verleidt ook bepaalde boeren, die het zien als een kans om hun inkomen te diversifiëren, in een veranderende sector (daling van de winstgevendheid van vlees, melk, enz.). Een kwaliteitslabel "French Cannabis", geïnspireerd door de geest van de appellaties van gecontroleerde oorsprong, wordt soms genoemd.

Het voorbeeld van Portugal en andere internationale modellen

Het rapport is gebaseerd op buitenlandse verwijzingen om de voorstellen te ondersteunen. Portugal, vaak geciteerd, heeft gekozen voor een decriminalisering van het gebruik van alle drugs sinds 2001, met de voorkeur aan gezondheids- en sociale volgorde -up in plaats van criminele sanctie. Portugese autoriteiten observeren relatief positieve resultaten in termen van volksgezondheid: afname van overdoses, een betere oriëntatie van afhankelijke personen naar hulpstructuren, afname van het stigma van gebruikers.

Wat betreft de legalisatie van cannabis, richten het uiterlijk zich op:

• Canada : Sinds 2018 is cannabis legaal voor recreatief gebruik. De federale staat bepaalt een wereldwijd raamwerk, terwijl elke provincie zijn distributieregels definieert. Het rendement is gemengd: de zwarte markt is niet volledig verdwenen, maar legalisatie heeft beter gezondheidstoezicht en aanzienlijk belastinginkomen mogelijk gemaakt.

• De Verenigde Staten : Cannabis blijft illegaal op federaal niveau, maar veel staten (Calrafo, Colorado, Washington, enz.) Hebben het gelegaliseerd voor recreatief gebruik. Deze lokale laboratoria maken het mogelijk op te merken dat een te hoge belastingheffing de aantrekkingskracht van de illegale markt kan handhaven, maar dat een correcte toezicht en preventiecampagnes kunnen beperken.

• Spanje : "Sociale clubs" van cannabis, getolereerd in bepaalde provincies, autoriseren cultuur en collectieve consumptie in een associatief kader. Dit model inspireert gedeeltelijk de twee Franse afgevaardigden voor het creëren van "cannabic clubs" onder licentie.

• Nederland : in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is de productie van cannabis altijd officieel illegaal. Alleen wederverkoop in coffeeshops heeft tolerantie. Dit paradoxale systeem heeft soms zijn limieten aangetoond (occulte levering, invloed van georganiseerde misdaad), hoewel het de verdienste had om de consument te decriminaliseren.

Deze verschillende voorbeelden zijn niet allemaal transponeerbaar omdat ze in Frankrijk zijn, maar ze bieden een reeks oplossingen om zich een nationaal model voor te stellen.

Politieke kwesties en partijdige verdeeldheid

Het feit dat een plaatsvervanger van de presidentiële meerderheid (zelfs als hij nu in de EPR -groep zit) en een LFI -plaatsvervangend combineert om een ​​legalisatie van cannabis voor te stellen, vormt een sterk politiek signaal. Dit laat zien dat er meerderheden van ideeën over dit onderwerp zijn die traditionele links-rechts splitsingen kunnen oversteken.

Het initiatief is echter niet unaniem. In de meerderheid blijven sommige gekozen functionarissen vijandig tegenover het idee en vormen ze een toename van consumptie of een afkeuring van een deel van het conservatieve electoraat. Aan de rechterkant lijkt de lijn van Bruno Retailleau echo te vinden in andere publieke figuren die een verhoogde repressie verdedigen. Wat de nationale bijeenkomst betreft, het is nogal gedeeld: sommige leidinggevenden geven een categorische weigering van elke legalisatie uit, anderen staan ​​open voor het idee van een beperkte decriminalisering.

Aan de linkerkant is de situatie ook complex. Als milieuactivisten, de socialistische partij of LFI traditioneel meer openstaan ​​voor decriminalisering, vrezen bepaalde politieke leiders van deze trainingscursussen dat totale legalisatie een "slecht signaal" stuurt of de gezondheidsongelijkheid van de gezondheid versterkt (bijvoorbeeld in werkende buurten die al zijn getroffen door andere sociale problemen).

Deze diversiteit aan gevoeligheden suggereert geanimeerde debatten in het parlement, als een rekening is gebaseerd op het rapport van Mendes-Leaument.

Een "resetten van gerechtelijke middelen"

Onder de voorstellen vinden we het idee van een "herbewapening van juridische middelen". De twee afgevaardigden bevelen geen gegeneraliseerde laksheid aan. Integendeel, ze willen rechtvaardigheid meer middelen geven voor:

• Streef effectief na : door zich te richten op internationale netwerken, grote hoeveelheden importeurs, gestructureerde criminele organisaties die profiteren van het verbod.

• Vechten van corruptie : het ontwikkelen van een wetgevend arsenaal om elke persoon die betrokken is bij corruptie te bestraffen, of het nu een publieke of professionele agent in de particuliere sector is.

• Ondersteuning van gebruikers : Stel gespecialiseerde jurisdicties in om snel bestanden met betrekking tot verslavende pijpen te verwerken, met een bredere gezondheid en sociale component.

De rapporteurs zijn van mening dat de decriminalisering van eenvoudig gebruik de rechtbanken zou lossen uit een groot aantal gevallen met betrekking tot de detentie van kleine hoeveelheden drugs, om zich te concentreren op echt ernstige misdaden en misdaden.

Bescherming van minderjarigen en verantwoordelijkheid voor volwassenen

De kwestie van de bescherming van jongeren is terugkerend in het debat. Legalisering van cannabis wekt de angst voor trivialisatie op met universiteits- en middelbare scholieren, kwetsbaarder voor toxische effecten. De voorstanders van een begeleide legalisatie reageren dat de zwarte markt momenteel niet het tijdperk van kopers controleert en dat een totale verbodsituatie niet voorkomt dat minderjarigen cannabis krijgen.

In het ingebeelde systeem zouden de sancties tegen de verkoop of levering van verdovende producten aan minderjarigen worden versterkt, terwijl de controle bij het binnenkomen van de wettelijke verkooppunten verplicht zou zijn, onder boete van licentie -intrekking. De twee afgevaardigden staan ​​aan op de preventieve component: lerarenopleiding en opvoeders, aangepaste informatiecampagnes, mobilisatie van ouders.

Voor volwassenen is het idee om een ​​empowermentproces aan te nemen. Door juridische cannabis te kopen, zou iedereen precies weten wat ze consumeren (het tarief, afwezigheid van schadelijke stoffen) en zou hij zich inzetten om de wet te respecteren, vooral op consumptieplaatsen. Verboden, gemodelleerd naar die met betrekking tot tabak of alcohol (geen consumptie tijdens het rijden, geen consumptie op de werkplek, etc.), konden worden vastgesteld.

Welke toekomst voor het debat?

De publicatie van dit rapport is een media- en politiek evenement. Het valt nog te bezien of het een concrete impact zal hebben op de Franse wet. De opties zijn meerdere:

• Parlementair debat : de twee gekozen functionarissen kunnen een wetsvoorstel vaststellen, waarover in de commissie wordt gedebatteerd, gewijzigd en vervolgens onderworpen aan de stemming van de Nationale Vergadering en de Senaat. De terughoudendheid van bepaalde politieke krachten is echter belangrijk.

• Overheidsinitiatief : de uitvoerende macht kan deelnemen aan de voorstellen, vooral als Emmanuel Macron van plan is het debat te openen over de legalisatie van cannabis of over de decriminalisering van bepaald gebruik. Dit hangt af van de politieke oriëntatie en de druk van de publieke opinie.

• Referendum : zoals vermeld in het rapport, het idee van een direct overleg van de Fransen, zelfs als het onzeker blijft in het huidige institutionele kader. Het is waarschijnlijk de meest gedurfde en moeilijkste optie om te implementeren.

• Statu Quo : Het is heel goed mogelijk dat dit rapport efemere belang wekt, voordat andere prioriteiten het overnemen. De complexiteit van het onderwerp, de veelheid van belanghebbenden en politieke verschillen kan elke hervorming van korte termijn blokkeren.

De komende maanden zullen daarom beslissend zijn om te beoordelen of de gezamenlijke oproep van een afgevaardigde van de presidentiële boog en een afgevaardigde van het rebellieuze Frankrijk erin slaagt de lijnen op het hoogste niveau te verplaatsen. Het bestaan ​​van een maatschappelijke vraag naar een minder repressieve aanpak is voelbaar, zoals aangegeven door de groeiende populariteit van de CBD of nieuwsgierigheid naar ervaringen met legalisatie in het buitenland.

Tegelijkertijd zullen opposities, gedragen door politieke leiders zoals Bruno Retailleau, een bestraffende strategie blijven verdedigen, ondersteund door een deel van de publieke opinie die bang is voor de trivialisatie van drugs. Bezorgdheid over de toename van de consumptie bij jongeren, de impact op verkeersveiligheid of geestelijke gezondheid blijft krachtige argumenten om het verbod te behouden.

Het Mendes-Léaument-rapport, met zijn 60 voorstellen, is in elk geval essentieel als de meest ambitieuze poging om het Franse wetgevende veld te openen voor een meer flexibele en beter begeleide voorschriften van drugs. De auteurs hopen, door dit Transpartisan -werk, een mentaliteitsrevolutie initiëren, ondersteund door de evolutie waargenomen in verschillende van onze Europese buren en door een internationale context die steeds gunstiger wordt voor de legalisatie van cannabis.

De problemen, sanitair, economisch of veiligheid, zijn enorm. Het idee van "Franse" legalisatie van cannabis, gecombineerd met de gedeeltelijke decriminalisering van andere drugs, is niet langer alleen het onderwerp van theoretische debatten: het krijgt vorm in een solide parlementair rapport, een jaar fruit en een half onderzoek. De reacties die zullen volgen, binnen de regering, politieke partijen, opinie en de media, zullen zeggen dat als Frankrijk klaar is om deze historische koers over te steken en te breken met tientallen jaren van verbod dat volgens Ludovic Mendes en Antoine Léaument hun niet hebben gevuld beloften.

In de tussentijd markeert het simpele feit dat twee parlementariërs van ook verschillende horizon een keerpunt voor deze evolutie vragen: nooit de kwestie van legalisatie, decriminalisering en heroriëntatie van het geneesmiddelbeleid was ook niet gezamenlijk, met een dergelijk niveau van overeenstemming over de essentie. Verder dan een punctuele alliantie, zou deze toenadering de weg kunnen openen naar een gemeenschappelijk front van gekozen functionarissen die, na hun verschillen, het eens zouden zijn over de urgentie van het beëindigen van de ineffectiviteit van het huidige beleid en 'uiteindelijk een gezondheids- en sociale spoor verkennen om er een te ontmoeten om er een te ontmoeten van de grote uitdagingen van onze samenleving.